Kancelaria Radców Prawnych Górski&Szetela

I. Know-how - czym jest w praktyce.

Przedstawienie kwestii związanych z ochroną know-how rozpocząć należy od przybliżenia definicji tego terminu. Wskazać trzeba, iż doktryna prawnicza nie wypracowała jednolitego stanowiska co do informacji jakie mieszczą się w pojęciu know-how, dążąc jednak do zobrazowania obszaru o jakim mówimy, przywołać należy treść Rozporządzenia Komisji (UE) nr 316/2014 z dnia 21 marca 2014 r. w sprawie stosowania art. 101 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do kategorii porozumień o transferze technologii (Dz.U.UE.L.2014.93.17), zgodnie z którym know-how oznacza pakiet informacji praktycznych, wynikających z doświadczenia i badań, które są;

• niejawne, czyli nie są powszechnie znane lub łatwo dostępne;
• istotne, czyli ważne i użyteczne z punktu widzenia wytwarzania produktów objętych umową;
• zidentyfikowane, czyli opisane w wystarczająco zrozumiały sposób, aby można było sprawdzić, czy spełniają kryteria niejawności i istotności;

Informacje wchodzące w skład pakietu mają charakter techniczny, administracyjny i finansowy.  Są to także informacje innego rodzaju, które nadają się do stosowania w pracy danego przedsiębiorstwa lub do wykonywania danego zawodu.

Przykłady know-how to:

• system zarządzania zamówieniami
• bazy klientów
• projekty rozwiązań technologicznych
• długofalowe strategie i analizy
• wyniki badań i metodyka produkcji

II. Udostępnienie know-how.

Udostępnienie know-how może nastąpić w drodze umowy, która powinna zostać zawarta w formie pisemnej, co wynika z art. 79 ustawy prawo własności przemysłowej, znajdującego zastosowanie odpowiednio do umów know-how.

Stronami umowy know-how są licencjodawca i licencjobiorca ( nazywani również dostawcą i odbiorcą, dysponentem know - how i beneficjentem, a także przekazującym i beneficjentem).

Treść umowy obejmuje:

• zobowiązanie przekazującego do przekazania beneficjentowi know-how;
• uprawnienie beneficjenta do korzystania z know-how;
• zobowiazanie beneficjenta do zapłaty wynagrodzenia;
• zobowiązanie obu stron do zachowania know-how w poufności.

Know-how, które ma stać się przedmiotem umowy musi zostać bardzo szczegółowo opisane, tak aby jego treść mogła stać się załącznikiem przyszłej umowy licencyjnej i ułatwić nie tylko jej negocjowanie, ale również dochodzenie roszczeń w stosunku do osoby, który zobowiązała się do nieujawniania informacji w niej zawartych.

 III. Ochrona know-how.

Prawne możliwości ochrony know-how umożliwiają przepisy ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, które sankcjonują działanie sprzeczne z prawem lub dobrymi obyczajami, jeżeli zagrażają lub naruszają interes innego przedsiębiorcy lub klienta.

Z naruszeniem know-how mamy do czynienia w przypadku:

• transferu danych poza przedsiębiorstwo;
• publicznego udostępnienia danych;
• wykorzystania danych przez naruszyciela;

WAŻNE !

Naruszenie tajemnicy przedsiębiorstwa dokonuje się de facto już z chwilą bezprawnego wyprowadzenia informacji poza przedsiębiorstwo, nie ma natomiast znaczenia czy informacje te zostały wykorzystane.

W razie dokonania czynu nieuczciwej konkurencji, przedsiębiorca, którego interes został zagrożony lub naruszony, może żądać:

1) zaniechania niedozwolonych działań;

2) usunięcia skutków niedozwolonych działań;

3) złożenia jednokrotnego lub wielokrotnego oświadczenia odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie;

4) naprawienia wyrządzonej szkody, na zasadach ogólnych;

5) wydania bezpodstawnie uzyskanych korzyści, na zasadach ogólnych; zasądzenia odpowiedniej sumy pieniężnej na określony cel społeczny związany ze wspieraniem kultury polskiej lub ochroną dziedzictwa narodowego - jeżeli czyn nieuczciwej konkurencji był zawiniony.

WAŻNE !

Dla właściwej ochrony know-how zalecane jest zawieranie z pracownikami umowy o zakazie konkurencji, tak aby dane, które będą w ich posiadaniu, nie zostały wykorzystane w sposób bezprawny.